Sérstök Grettisstund verður haldin í paradísadalnum á Gíslastöðum í Haukadal Dýrafirði í lok júní. Þá munu þeir Einar Kárason, rithöfundur, og Elfar Logi Hannesson, leikari, leiða saman hesta sína og leika með eina þekktustu Íslendingasöguna Grettis sögu Ásmundarsonar. Grettisstundin verður sunnudaginn 28. júní kl.20.00. Einar Kárason hefur leik og fjallar um Gretti á sinn magnaða hátt en Einar er mikll sögumaður sem unun er að hlýða á. Að Einars þætti loknum mun Elfar Logi Hannesson sýna einleikinn Grettir sem hefur sannarlega slegið í gegn og verið sýndur víða. Rétt er að geta þess að á milli þeirra félaga verður gert stutt hlé þar sem gestum gefst kostur á að bragða á hinum magnaða rabbabaragraut húsfreyjunnar. Miðasala á Grettisstund á Gíslastöðum í Haukadal Dýrafirði er þegar hafin. Miðasölusíminn er 891 7025, einnig er hægt að panta miða með því að senda tölvupóst á komedia@komedia.is Miðaverð er aðeins 3.500.- kr

Ef ég væri mín eigin völva þá væri ég löngu fallin á spámannsprófinu. Hvernig átti ég líka að geta séð það að púki, einsog krakkar eru oft kallaðir vestra, sem hugasaði bara um eitt í sínum uppvexti og það var fótbolti. Svo komu unglingsárin og enn var boltinn í aðalhlutverki en tónlist tók að taka meira af tímanum sérlega þegar kynni hófust við David nokkurn Bowie. Um tvítugut var boltinn langt innan við 50 prósentin og leikhúsið og listin með rest. Í dag hef ég ekki sparkað í knött í tæpa tvo áratugi. Nú er enn eitt breytingaskeyðið að taka yfir á mínu æviskeiði það er ahugi á íslenskri tungu. Þessum dásamlegu orðum sem við eigum og það að lesa fallegan texta er alveg á við það þegar maður tók hjólahestaspyrnu beint í mark í gamla daga. Þessu viðsnúningi míns áhugasvðis hefði engin getað spáð fyrir. Nóg væri að spyrja minn góða skólastjóra æskuáranna á Bíldudal sem er reyndar mikill og góður íslenskumaður. Já, nú hefði verið gott ef maður hefði hlustað í tímum í stað þess að fela erlendu knattspyrnublöðin inní skólabókunum og lesa fréttir af ,,Kampavíns Kalla" og félögum. Kampavíns Kalli var mín sparkhetja. Réttu nafni Charlie Nicholas sprækur Skoti sem lék með ,,fallbyssunum", Arsenal. Þar sem hann var svo flottur á vellinum þá átti hann það til að vera flottur utanvallar og gjarnan nokk þyrstur og því fékk hann kampavíns viðurnefnið. 

Svona er lífið. Alltaf að koma á óvart og þá sérílagi framtíðin. Enda væri það nú ekki gaman ef maður vissi þetta allt strax í móðurkviði. Vissulega vill maður ýmislegt með sitt líf en einsog einhversstaðar stendur þá fær maður ekki allt og ekki er nú óskastjarnan allsstaðar og alla daga yfir okkur. Oftar en ekki fær maður ekki það sem maður vill. Margir hafa til dæmis þegar gert sér skoðanir um ákveðið verk áður en þeir njóta þess og vilja að það sé svona og svona. Þegar þeir svo hafa séð verkið eru þeir náttúrulega ekki sáttir því það er ekki einsog þeir höfðu viljað hafa það.

Við áramót er við hæfi að kasta kveðju á samferðamenn sína. Vort ilhýra býður þar uppá sannkallað hlaðborð orða sem má nota. Gleðilegt ár. Árið. Farsælt nýtt ár og þakka liðið. Möguleikarnir eru margir kannski er þetta bara einsog einn meistari orðsins sagði ,,aðeins smekksatriði.". Mín uppáhalds áramótakveðja er: Happasælt ár. Þessi kveðja finnst mér alveg mögnuð og svo vel við hæfi. Tekur í raun yfir svo mikið í voru lífi sem framundan er hvort heldur er í leik eða starfi. Við áramót eru líka allir svo meirir og vilja að allir eigi happsæla tíð framundan. Sama í hvaða liði þeir eru en mikið væri nú gaman ef sú hugsun næði aðeins lengur en til 3. janúar ár hvert.

Annað orð sem ég hef í miklum metum í dag er: Prúðmenni. Þetta er verulega smart orð einsog álitsgjafar nútímans mundu gjarnan segja. Hver vill ekki vera prúðmenni? Hvað þá að vera kallað prúðmenni af sínum samferðamönnum. Líklega einn besti vitnisburður sem maðurinn getur fengið. Það er samt ekki langt síðan ég féll fyrir þessu orði. Samt stendur prúðmennið mér mjög nærri. 

Eitt af því sem fylgir því að vaxa uppúr knattskónum er áhugi á eigin ætt og fólki. Því þegar öllu er á botninn hvolft þá er aðeins eitt sem skiptir máli og stendur fremst í flokki. Það er fjölskyldan.Nei, afsakið gott betur. Stórfjölskyldan. 

Á haustdögum fór ég að lesa mér til um mína stórfjölskyldu og þá einkum langafa minn á Bíldudal. Prúðmennið Hannes Bjarnason Stephensen. Var hann kaupmaður á Bíldudal og fékk það erfiða hlutverk að taka við af Bíldudalskónginum svonefnda Pétri Jens Thorsteinsson. Saga kóngsins hefur verið rituð í stórkostlegri bók sem heitir nefnilega Bíldudalskóngurinn og er eftir Ásgeir Jakobsson. Vissulega var það ævintýri en ævintýrið hélt áfram jafnvel þó konungurinn hafi yfirgefið ríkið. Fljótlega eftir að ég byrjaði að kynna mér söguna af langafa mínum fer þetta orð, prúðmenni, að koma við sögu í hvert sinn sem nafn hans kemur upp. Í hvert sinn hlýnaði mér um hjartarætur og fylltist um leið stolti. Um leið var mér hugsað til hins stórkostlega söngvara Louis Prima sem söng svo snildarlega í Skógarævintýri Mogla: Ég vil vera einsog þú.

Svona er galdur tungunnar mikill og mín býður eitt stærsta verkefni lífsins. Eins gott að hefjast handa strax í dag. 

Happasælt komandi ár.

Mikið sakna ég vinar míns Hemma Gunn mikið. Í dag er ár liðið frá lokakveðju hans. Við fjölskyldan áttum einstakar stundir með Hemma í paradís okkar Haukadal í Dýrafirði í mörg ár. Á morgun fimmtudaginn 5. júní kl.20 verður sérstök Hemma Gunn Stund á Gíslastöðum í Haukadal. 

Sýnt verður verðlaunaleikritið Gísli Súrsson og er aðgangur ókeypis. Megin tilgangur stundarinnar er að koma saman, hlæja og hafa gaman saman að hætti Hemma. Gaman er að geta þess að Hemmi átti einmitt sinn þátt í þessu vinsæla leikriti Gísla Súrssyni því hann ritaði einstaka grein í leikskrána. Sá pistill er alveg einstakur og því finnst mér rétt að birta hann í heild sinni hér. Um leið hlakka ég til að sjá ykkur öll á Hemma Gunn stund á Gíslastöðum í Haukadal fimmtudaginn 4. júní kl.20.  

Á slóðum Gísla Súrssonar

Gísli Súrsson og örlagasaga hans hefur verið mér hugleikin allt frá þeirri tíð er ég komst í sveit á sjötta áratug síðustu aldar til þeirra Unnar og Valdimars á Húsatúni í Haukadal í Dýrafirði.

Íþróttir voru stundaðar grimmt er tími gafst frá því að fara með og sækja kýrnar og fleiri búskaparönnum; knattspyrna og frjálsar á grundinni við ána, alveg hliðstætt og á tímum Gísla, en þá voru einnig knattleikar sem voru efst á baugi á ísilagrði Seftjörninni og alls konar aðriri leikir. Þetta var alveg sama sviðið með Gíslahól í bakgrunni. Svo er þess að minnast frá þessum Gíslaslóðum þegar við strákarnir fórum gangandi úti í Svalvoga og þurftum að sæta sjávarföllum á leiðinni. þar lék undirritaður sinn fyrsta landsleik í knattspyrnu, þann eina sem þar hefur farið fram eftir því sem best er vitað. það voru miklir kappar sem voru í Haukadalsliðinu á þeim árum, allt ljóshærðir og spengilegir víkingar, sem erfitt var að standast snúning, líkt og Gísla forðum.

Siggi Þói, sem hefði örugglega náð langt í íþróttum, ef heimahagar hefðu ekki ríghaldið honum, Stjáni kaldi bróðir hans, Hafsteinn útgerðabóndi Aðalsteinsson varð netjum strengda karma af mikilli snilld. Þetta harðsnúna lið keppti undir merkjum Ungmennafélags Gísla Súrssonar, sem stofnað var í Haukadal skömmu fyrir 1950 til að halda á lofti merki fornkappans fræga.

Áhorfendur voru meðal annars heimasæturnar af bæjunum í kring, (þær voru fleiri í þá daga, alveg einsog á tímum Gísla, en núna er ekki ein einasta heimasæta eftir, ef undan er skilin drottningin Unnur á Húsatúni!)

Þau Gísli Súrsson og Auður Vésteinsdóttir, kona hans, lifðu sína sælustu og mestu hamingjudaga í Haukadal. En ei má sköpum renna. Fyrir Gísla átti það að liggja að vera í útlegð árum saman og fara huldu höfði. Þá var það Auður sem studdi mann sinn í hverri raun sem frægt er og mun halda nafni hennar á lofti meðan Ísland er byggt. ,,Skaltu það muna, vesall maður, að kona hefur barið þig" sagði Auður og er setning sem allir Íslendingar ættu að kannast við.

Ég leit alltaf með virðingu að Gíslahólnum á hverjum morgni þegar ég rak kýrnar á dalinn, nánast að þeim stað sem Gísli hafði fataskipti við þrælinn og hljóp upp í kjarrivaxnar hlíðar Haukadalsins, söguríkasta dals Vestfjarða og náði að komast undan. Já, sagan lifnaði við á hverjum degi. Hins vegar tel ég fullvíst, einsog Þórir Guðmundsson fræðimaður, að bær Gísla hafi staðið í dæld fyrir norðan við hólinn sjálfan í skjóli suðvestanáttar! Það er svo merkilegt að með mér hefur þróast sú hugsun eða ímyndun, eftir því hvernig á er litið, frá þessum árum í Haukadal, að ég hafi verið uppi á tímum Gísla í fyrra lífi, svo gjörkunnugur var ég öllum staðháttum þegar ég kom þangað sjö ára gamall!

Merkiskona ein og spámiðill fullyrðir hins vegar að ég hafi verið Gísli Súrsson! Einnig hefur kæri vinur minn og landsfrægur skemmtikraftur tjáð mér að hann telji sig hafa verið Véstein mág Gísla í fyrra lífi! Hvað sem um það má segja, er tilvist okkar hér á jörðu margslungin og ekki allt sem sýnist í þeim efnum! Eitt er víst að enginn verður ánægðari en ég, þegar leikverk úr sögu Gísla Súrssonar með þátttöku kraftajötna úr Sæbóli verður flutt í sinni upprunnalegu leikmynd! Hóllinn bíður og höldum minningu Gísla Súrssonar hátt á lofit um alla framtíð.

hemmi gunn 

Það er eitthvað sérlega heillandi við eyðibýli. Einhverjir töfrar og sannarlega saga og oftar en ekki gleymd saga. Hvernig væri nú að breyta einsog 20 eyðibýlum af þessum 160 í listamannaíbúðir. Vissulega þarf að velja þau sem eru best með farin haldi allavega vatni og vindum. Líklega þarf að stinga rafmagni aftur í samband við bæinn og svo náttúrulega mubla bæinn upp. Semsé einhver kostnaður en á móti kæmu tekjur inná íbúðina vegna leigu til listamanna. Tæki líklega nokkur ár að ná núllinu en þannig er það einmitt í listinni. Fyrstu árin er mínus á dæminu en svo stefna allir að stóra núllinu og það ætti alveg að takast í þessu tilfelli.

Sjálfur væri ég meira en til í að dvelja á eyðibýli til að skapa og vinna við mína list. Nokk viss um að fleiri væru til í það líka. Svo fyllum eyðbýlin af lífi og sköpun.  

	Ríkið á 160 eyðijarðir
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt