Eusebio kynnti mig fyrir heimi bókmenntanna

Á mínum ćskuárum á Bíldudal var ég alltaf í boltanum. Lífiđ snérist um knöttinn ekkert annađ komst ađ. Skipti engu hvort ţađ var sumar eđa vetur. Ég man meira ađ segja eftir ţví einu sinni ađ vetri til ţá fjölmenntum viđ púkarnir á Bíldó frameftir alla leiđ ađ Hóli ţar sem knattspyrnuvöllurinn var. Stór gerfigrasvöllur. Ţetta var í raun einsog tískusýning ţví viđ vorum allir klćddir ađ hćtti vetrarknattspyrnu sjónvarpsins. Vorum í föđurlandi, eđa ţunnum síđum buxum, svo stuttbuxur ţar yfir, já ég veit svaka smart. Svo var efri hlutinn auđveldari peysa og íţróttablússa yfir auđvtiađ merkt íţróttafélagi voru ÍFB. Ekki mátti gleyma vetlingunum. Og ţeir skiptu miklu urđu ađ vera fingra vetlingar, ţví ţannig voru ţeir í sjónvarpinu hjá Bjarna Fel. Minn eldri og líklega betri bróđir var mikill knattspyrnumađur og hann var oft ađ kynna mig fyrir eldri stjörnum fótknöttsins. Ţar voru fremstir í flokki stjörnur sem báđar báru svart dulnefni. Svarta perlan var Pele frá Brasilíu sem var víst međ augu í hnakkanum. Svo var ţađ Svarti pardusinn sem var hinn portugalski Eusebio. Bróđir minn ţekkti sögu ţessara manna nokk vel sérstaklega pardussins. Enda hafđi hann lesiđ bók um kappann. Ađ fótknattasögustund lokinni hjá brósa var ég stađráđinn í ađ fara á bókasafn Bíldudals og ná í ţessa bók um hinn Svarta pardus.

Bókasafniđ á Bíldudal var til húsa í grunnskóla ţorpsins. Fyrir mér var ţađ stór ćvintýraheimur en ţó var safniđ pínulíitđ. Lítiđ og mjótt herbergi sem var eiginlega bara lítill ţröngur gangur. Ţarna réđi ríkjum Ingimar Júlíusson. Stórmerkilegur mađur sem hafđi meira ađ segja gefiđ út ljóđabók, Leirfuglar, sem ég vissi nú ekkert um ţá en löngu síđar féll ég fyrir ţessari merku bók. Ingimar var í raun einsog persóna í ćvintýri. Var hávaxinn međ miklar augabrýr, gekk viđ staf, var alvarlegur en samt ávallt góđlegur viđ okkur krakkana. Sérstraklega ţegar viđ komum á bókasafniđ. Ţegar mađur hugsar útí ţađ ţá hefđi hann veriđ flottur í ćvintrýraheim Harry Potters. Gćti veriđ mađurinn í bókabúđinni. Ingimar var ekki lengi ađ finna ţessa íţróttaćvisögu sem ég spurđi um Eusébio Svarti pardusinn. Ćviferill Eusébio da Silva Ferreira. Ţetta er fyrsta bókin sem ég las alveg sjálfur. Já, frá upphafi til enda. 

Segiđ svo ađ sportiđ geti ekki veriđ menningarlegt líka. Ţví síđan ţá hef ég lesiđ bćkur og eykst sá áhugi međ hverju ári. Reyndar hef ég lítiđ lesiđ af sport bókum síđustu ár en á sínum tíma fór ég í gegnum ţetta allt. Bókina um Ásgeir Sigurvins, Arnór ađ ógleydum bókunum um Íslenska knattspyrnu.

Ég ţakka knattspyrnugođinu Eusebio fyrir ađ hafa kynnt mig fyrir bókmenntunum. Góđa ferđ félagi biđ ađ heilsa Hemma og George Best.  

 


mbl.is Eusebios minnst - myndband
Tilkynna um óviđeigandi tengingu viđ frétt

« Síđasta fćrsla | Nćsta fćrsla »

Athugasemdir

1 Smámynd: Hörđur Halldórsson



Man vel eftir ţessari bók ţegar ég var strákur ................."Eusébio Svarti pardusinn. Ćviferill Eusébio da Silva Ferreira.
Fernando F. Garcia skráđi ; Jón Birgir Pétursson íslenzkađi.
Fótbolti er fegurđ . Bókaverzlun Sigfúsar Eymundssonar, 1968

Hörđur Halldórsson, 5.1.2014 kl. 21:43

2 Smámynd: Elfar Logi Hannesson

Já í minningunni er ţetta allavega besta íţróttabókin sem ég hef lesiđ

Elfar Logi Hannesson, 5.1.2014 kl. 23:37

Bćta viđ athugasemd

Ekki er lengur hćgt ađ skrifa athugasemdir viđ fćrsluna, ţar sem tímamörk á athugasemdir eru liđin.

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikiđ á Javascript til ađ hefja innskráningu.

Hafđu samband