Börn og menning

Innum lúguna í Túninu heima var að koma hið ágæta tímarit Börn og menning. Blaðið er gefið út af IBBY á Íslandi sem er félagsskapur áhugafólks sem vill efla barnamenningu og er ég stoltur félagi þessa merka félagsskapar. Blaðið er að vanda stútfullt af vönduðu efni um barnamenningu en að þessu sinni eru Múmínálfar Tove Jansson í aðalhlutverki. Sögurnar um Múmínálfana eru meðal þess besta sem komið hefur út í norrænum barnabókmenntum að mínu mati kannski næst á eftir verkum Astrid Lindgren. Einnig er fjallað um leiksýningar fyrir börn í blaðinu. Að mínu áliti er barnamenning ein mikilvægasta menningin í landinu okkar og já líka bara í heiminum öllum. Hvað er það sem skiptir okkur mestu eru það ekki litlu króarnir okkar og fjölskyldan öll. Ekkert er skemmtilegra en að skella sér í leikhús öll fjölskyldan eða þá að lesa bækur saman. Þessa dagana er sannkallað Kaftein ofurbrókar æði heima en ofurbrókarbækurnar eru á náttborðinu hjá yngstu dóttur minni. Þessar sögur eru algjör gullmoli og ég og frúin keppumst um að fá að lesa á kvöldin. Það skiptir mjög miklu máli að við getum boðið æskunni uppá vandaða og fjölbreytta menningu um land allt. Því ef þau fá ekki að kynnast menningunni í æsku hvenær þá? Þrátt fyrir að barnamenning eigi rétt á sér þá verð ég að viðurkenna að hið háa Menntamálaráðuneyti hefur staðið sig miður vel í að stiðja við bakið á henni. Nægir að nefna hve illa ráðuneytið stendur sig í að stiðja við leiksýningar fyrir börn. Ár eftir ár dissar Leiklistarráð leiksýningar fyrir börn, mesta lagi að ein sýning fái nokkrar kúlúr - en bara nokkrar - það kostar jú svo lítið að búa til leiksýningu fyrir börn. Í tuttugu ár hafa hugsjónaaðilar barist við að reka sérstakt barnaleikhús hér á landi sem stjórnvöld hafa í raun hafnað. Hafnað pælið í því - sjálft Menntamálaráðuneyti vill ekki að æskan í landinu fái tækifæri til að upplifan þann mikla galdur sem fram fer á leiksviðinu. Hvers konar stefna er það? Já, alveg rétt það er engin stefna í þessu ráðuneyti var búinn að gleyma því. Ég er bara alls ekki sáttur við gang mála í þessu efni og krefst þess að ráðuneytið geri veigamiklar breytingar en byrji samt á því að móta sér stefnu. Annars verður engin breyting. Það er engin sparnaður í því að skera niður í barnamenningu alveg einsog það er engin sparnaður í að skera niður í skólamálum. Ef þannig á að halda áfram þá þori ég ekki að spá í framtíðina. Ráðamenn setjist niður og forgangsraðið rétt. Eða viljum við ekki börnum okkar það besta?